افزایش حجم عضله در کوتاه ترین زمان با دستگاه عضله ساز BFR آنهوما

افزایش حجم عضله با 15 دقیقه زمان بدون بلند کردن وزنه و تمرینات سخت به وسیله دستگاه نوآورانه BFR شرکت آنهوما.

• جدید ترین دستگاه ساخته شده توسط شرکت انهوما برای افزایش حجم عضله سازی در افرادی که دچار صدمه شدند.
• دستگاهی برای عضله سازی در افرادی که کم توان و یا پیر هستند.
• دستگاه ” BFR عضله ساز ” برای افرادی که برای ورزش کردن وقت محدودی دارند.
• برای ورزشکارانی که به صورت حرفه ای قصد تمرین کردن رو دارد.
• دستگاه BFR برای خانم های خانه دار.
• برای ورزشکارانی که بعد از عمل جراحی قادر به انجام تمرینات روزانه نیستند. ( تروما )

دستگاه عضله سازی و افزایش حجم یا همان دستگاه محدود کننده جریان خون بهترین جایگزین برای ورزش های سنتی.

بهره وری = بیشترین فایده بهمراه صرف کمترین زمان.

تمرین محدودیت جریان خون (BFR) چیست؟

ضعف عضلانی معمولاً در شرایط و آسیب شناسی های مختلفی رخ می دهد. نشان داده شده است که تمرین مقاومتی با بار بالا موفق ترین وسیله در بهبود قدرت عضلانی و ایجاد هیپرتروفی عضلانی است. با این حال، در جمعیت های خاصی که نیاز به تقویت عضلانی دارند، به عنوان مثال افراد مبتلا به درد مزمن یا بیماران پس از عمل، تمرینات با بار و شدت بالا ممکن است از نظر بالینی مناسب نباشند. شرایطی که منجر به از دست دادن توده عضلانی می شوند مانند سرطان، ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، دیابت و COPD به طور بالقوه می توانند از تقویت عضلانی و هیپرتروفی عضلانی بهره ببرند اما نمی توانند تمرینات با شدت/بار زیاد را تحمل کنند.

موارد استفاده از تمرین محدود کردن جریان خون (BFR)

تکنیکی است که تمرینات با شدت کم را با انسداد جریان خون ترکیب می‌کند که نتایجی مشابه تمرینات با شدت بالا ایجاد می‌کند. مدتی است که از آن در سالن بدنسازی استفاده می شود و در محیط های بالینی در حال محبوب شدن می باشد.

تاریخچه تمرین محدودیت جریان خون (BFR)

تمرین BFR در ابتدا در دهه 1960 در ژاپن توسعه یافت و به عنوان تمرین KAATSU شناخته شد. این شامل اعمال یک کاف پنوماتیک (تورنیکه) در نزدیکی عضله ای است که در حال تمرین است. می توان آن را برای اندام فوقانی یا تحتانی اعمال کرد. سپس کاف تا فشار خاصی باد می شود تا انسداد شریانی جزئی و وریدی کامل به دست آید. سپس از بیمار خواسته می شود تا تمرینات مقاومتی را با شدت کم حداکثر 30-20 درصد از 1 تکرار (1RM)، با تکرارهای زیاد در هر ست (15-30) و فواصل استراحت کوتاه بین ست ها (30 ثانیه) انجام دهد.

BFR و تمرینات قدرتی

هایپرتروفی عضلانی افزایش قطر عضله و همچنین افزایش محتوای پروتئین در فیبرها است. افزایش سطح مقطع ماهیچه به طور مستقیم با افزایش قدرت ارتباط دارد. تنش عضلانی و استرس متابولیک دو عامل اصلی مسئول هایپرتروفی عضلانی هستند

تنش مکانیکی و استرس متابولیک

هنگامی که یک عضله تحت فشار مکانیکی قرار می گیرد، غلظت هورمون آنابولیک افزایش می یابد. فعال شدن سلول های بنیادی میوژنیک و افزایش هورمون های آنابولیک منجر به متابولیسم پروتئین می شود و در نتیجه هیپرتروفی عضلانی می تواند رخ دهد. ترشح هورمون‌ها، هیپوکسی و تورم سلولی زمانی اتفاق می‌افتد که عضله تحت استرس متابولیک باشد. این عوامل همگی بخشی از آنابولیسم بافت عضلانی هستند.

فعال سازی سلول های بنیادی میوژنیک

سلول های بنیادی میوژنیک، بین لایه پایه و غشای پلاسمایی میوفیبرها یافت می شوند. آنها به طور معمول غیر فعال هستند و در پاسخ به آسیب عضلانی یا افزایش تنش عضلانی فعال می شوند. این سلول ها هم مسئول ترمیم فیبرهای عضلانی آسیب دیده و هم برای رشد خود فیبرها هستند.

ترشح هورمون ها

هر گونه ورزش، مقاومتی یا هوازی، افزایش قابل توجهی در هورمون رشد انسانی (HGH) به همراه دارد. فاکتور رشد شبه انسولین و هورمون رشد مسئول افزایش سنتز کلاژن پس از ورزش هستند و به ریکاوری عضلات کمک می کنند. هورمون رشد خود مستقیماً باعث هایپرتروفی عضلانی نمی شود، اما به ریکاوری عضلات کمک می کند و در نتیجه به طور بالقوه فرآیند تقویت عضلات را تسهیل می کند. تجمع یون های لاکتات و هیدروژن (به عنوان مثال در تمرینات هیپوکسیک) باعث افزایش بیشتر ترشح هورمون رشد می شود.

نشان داده شده است که تمرین با شدت بالا باعث کاهش میوستاتین می شود و در نتیجه محیطی را برای هایپرتروفی عضلانی فراهم می کند. میوستاتین رشد سلولی در بافت عضلانی را کنترل و مهار می کند. برای ایجاد هایپرتروفی عضلانی باید اساساً این هورمون غیرفعال شود.

هیپوکسی

تمرین مقاومتی منجر به فشرده شدن رگ های خونی در عضلات تحت تمرین می شود. این امر به دلیل کاهش اکسیژن رسانی به عضله باعث ایجاد یک محیط کم اکسیژن می شود که این منجر به افزایش متابولیسم لاکتیک بی هوازی و تولید لاکتات می شود.

تورم سلولی

وقتی تجمع خون و تجمع متابولیت ها وجود دارد، تورم سلولی رخ می دهد. این تورم در داخل سلول ها باعث واکنش آنابولیک و هایپرتروفی عضلانی می شود. تورم سلولی در واقع ممکن است باعث کشش مکانیکی شود که سپس سلول های بنیادی میوژنیک را همانطور که در بالا توضیح داده شد فعال می کند.

اثرات محدودیت جریان خون بر قدرت عضلانی

هدف از تمرین BFR تقلید اثرات ورزش با شدت بالا با بازسازی یک محیط هیپوکسیک با استفاده از کاف است. کاف در نزدیکی عضله در حال تمرین قرار می گیرد و سپس می توان تمرینات با شدت کم را انجام داد. از آنجایی که خروج خون با استفاده از مویرگ ها توسط کاف محدود می‌شود، در این حالت خون انباشته می‌شود و پروتون و اسید لاکتیک افزایش می‌یابد، در حالت تمرین با BFR و وزنه های پایین سازگاری‌های فیزیولوژیکی مشابه با تمرینات پر قدرت (مانند ترشح هورمون‌ها، هیپوکسی و تورم سلولی) انجام می‌شود.

تمرین BFR با شدت کم در مقایسه با تمرینات معمولی با شدت کم باعث رشد عضلانی بیشتر می شود.

BFR با شدت کم منجر به افزایش محتوای آب سلول‌های عضلانی (ورم سلولی) می‌شود. همچنین جذب فیبرهای عضلانی سریع انقباض را سرعت می بخشد. همچنین فرض بر این است که پس از برداشتن کاف، هایپرمی (خون اضافی در رگ‌های خونی) ایجاد می‌شود و این امر باعث تورم سلولی بیشتر می‌شود.

نشان داده شده است که تمرین BFR کوتاه مدت و با شدت کم حدود 4-6 هفته باعث افزایش 10-20٪ در قدرت عضلانی می شود. این افزایش ها مشابه دستاوردهای به دست آمده در نتیجه ورزش با شدت بالا بدون BFR بود.

مطالعات بر روی انواع تمرینات عضلانی

در مطالعه ای که 1) شدت بالا، 2) شدت کم،  3) شدت بالا و کم با BFR و 4) شدت کم با BFR را مقایسه می کند. در حالی که هر 4 رژیم تمرینی باعث افزایش گشتاور، فعال شدن عضلات و استقامت عضلانی در یک دوره 6 هفته ای شدند – شدت بالا (گروه 1) و BFR (گروه 3 و 4) بیشترین اندازه اثر را ایجاد کردند و با یکدیگر قابل مقایسه بودند.

کاف BFR

BFR نیاز به یک تورنیکت برای قرار دادن روی اندام دارد. کاف باید تا فشار خاصی سفت شود که جریان وریدی را مسدود کند و در عین حال جریان شریانی را در حین انجام تمرینات ممکن کند.

قطعات ساده ای از تجهیزات مانند لوله های جراحی یا تسمه های الاستیک در سالن های بدنسازی برای دستیابی به این نتیجه استفاده شده است. اینها توصیه نمی شود زیرا نمی توانید میزان انسداد جریان خون را کنترل کنید. قطر نازک نیز ممکن است باعث فشار موضعی بیش از حد شود و منجر به آسیب بافت شود.

عرض کاف BFR

کاف پهن در استفاده صحیح از BFR ترجیح داده می شود. معمولاً از کاف های 10 تا 12 سانتی متری استفاده می شود. یک کاف پهن 15 سانتی متری ممکن است برای ایجاد محدودیت یکنواخت بهترین باشد. کاف ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با خطوط طبیعی بازو یا ران مطابقت داشته باشند و باریک‌شدگی آنها نزدیک به دیستال باشد. همچنین کاف های اندام فوقانی و تحتانی خاصی وجود دارد که امکان تناسب بهتر را فراهم می کند.

مواد کاف BFR

کاف های BFR را می توان از الاستیک یا نایلون ساخت. کاف‌های باریک‌تر معمولاً الاستیک و نایلون پهن‌تر هستند. با کاف های الاستیک فشار اولیه حتی قبل از باد شدن کاف وجود دارد و این منجر به توانایی متفاوتی برای محدود کردن جریان خون در مقایسه با کاف های نایلونی می شود.

نشان داده شده است که کاف های الاستیک در مقایسه با کاف های نایلونی، فشار انسداد شریانی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.

فشار کاف BFR

روش‌های مختلف تجویز فشار کاف محدودکننده جریان خون:

یک فشار استاندارد (که برای همه بیماران استفاده می شود) برای مثال. 180 میلی متر جیوه؛

فشاری نسبت به فشار خون سیستولیک بیمار، به عنوان مثال. 1.2 یا 1.5 برابر بیشتر از فشار خون سیستولیک؛

فشاری نسبت به دور ران بیمار.

استفاده از فشاری خاص برای هر بیمار، ایمن‌ترین کار است، زیرا فشارهای مختلف میزان جریان خون را برای همه افراد تحت شرایط یکسان مسدود می‌کند.

برای تعیین جریان خون در اندام می توان از سونوگرافی داپلر یا پلتیسموگرافی استفاده کرد. کاف تا فشار خاصی باد می شود که در آن جریان خون شریانی به طور کامل مسدود می شود. این فشار به عنوان فشار انسداد اندام (LOP) یا فشار انسداد شریانی (AOP) شناخته می شود. سپس فشار کاف به عنوان درصدی از LOP محاسبه می شود که معمولاً بین 40 تا 80 درصد است.

استفاده از این روش ترجیح داده می شود زیرا اطمینان می دهد که بیماران با فشار مناسب برای آنها و نوع کاف مورد استفاده ورزش می کنند. ایمن‌تر است و مطمئن می‌شود که آنها با فشارهای بهینه ورزش می‌کنند، نه خیلی زیاد که باعث آسیب بافتی شود و همچنین نه خیلی کم که بی‌اثر باشد.

فشار کاف به عرض کاف و همچنین اندازه اندامی که کاف روی آن اعمال می شود بستگی دارد.

نکته کلیدی برای BFR این است که فشار باید به اندازه کافی بالا باشد تا بازگشت وریدی را مسدود کند و اجازه تجمع خون را بدهد، اما باید به اندازه کافی پایین باشد تا جریان ورودی شریانی حفظ شود. برای انجام تمرین BFR. ویلسون و همکاران (2013) دریافتند که سفتی کاف 7 از 10 منجر به انسداد کامل وریدی می شود، اما همچنان اجازه ورود شریانی را می دهد.

کاربرد بالینی دستگاه عضله ساز BFR

BFR در ورزشکاران و تمرینات بدنسازی برای به دست آوردن هیپرتروفی عضلانی استفاده شده است. همچنین می‌تواند در جمعیت‌های بالینی که نمی‌توانند تمرینات با شدت بالا را به دلیل مرحله وضعیت یا آسیب شناسی درگیر انجام دهند، استفاده شود.

خرید دستگاه BFR آنهوما

همانطور که در این مقاله ذکر شد یکی از بهترین و راحت ترین روش های عضله سازی و ریکاوری استفاده از روش محدود کننده جریان خون(BFR) می باشد.

با استفاده از این روش با وزنه سبک و تعداد تکرار بیشتر عضله سازی بیشتری انجام میشود برای بهره مندی از این روش باید به طور دقیق جریان وریدی را محدود کرد تا موجب انباشته شدن خون و عضله سازی شود همچنین نباید جریان شریانی نیز بسته شود.

در نتیجه استفاده از کش های BFR‌روش مناسبی برای ورزشکاران حرفه ایی نمی باشد. پیشنهاد ما به شما دستگاه تمام اتوماتیک BFR مدل یلسا می باشد که با استفاده از مدارات دیجیتالی و زمان سنج به صورت دقیق و علمی عمل محدود کننده جریان خون را انجام می دهد و بسیاری از ورزشکاران حرفه ایی نظیر هادی چوپان و تیم های ورزشی از این روش استفاده کرده اند و نتیجه مطلوب دریافت کرده اند.

سفارش محصول از طریق سایت : www.Anhuma.com