حلقه نامزدی ساده با ایده های خفن و بی نظیر برای سخت پسندان

حلقه نامزدی ساده با ایده های خفن و بی نظیر برای سخت پسندان

حلقه ازدواج، قدمتی طولانی دارد و مربوط به سال‌هایی خیلی دور است. درگذشته حلقه ازدواج به شکل امروزی نبود؛ ولی برای متعهد بودن زن و مرد به ازدواج، از نمادهای مختلفی به‌عنوان حلقه ازدواج استفاده می‌شد. در دوران انسان‌های اولیه، نماد حلقه ازدواج به شکل ریسمانی از جنس علف و گیاه بود. در واقع، از زمان گذشته تا به الان، هر زمان که زن و مرد تصمیم به ازدواج با یکدیگر می‌گیرند، نمادی از عشق را بین خود ردوبدل می‌کنند.

تاریخچه حلقه ازدواج در ایران باستان به زمان سلسله حکومت هخامنشیان برمی‌گردد. با مطالعات انجام‌شده در این زمینه، معلوم شده است که در ایران باستان نیز حلقه ازدواج در میان زوجین به‌عنوان نماد وفاداری، وجود داشته است. این نشان را همسر پادشاه ایلام در ایران باب کرده است.

به‌طور کل، از زمان ایران باستان تا به الان، امر ازدواج و تشکیل خانواده از اهمیت بالایی برخوردار بوده است و به‌عنوان امری مقدس از آن یاد می‌شود. در ایران، هر زوجی که تصمیم به ازدواج می‌گیرند، بدون در نظر گرفتن سطح اقتصادی خود، نمادی با عنوان حلقه ازدواج، به یکدیگر هدیه می‌دهند. در ایران، تفاوت‌هایی بین حلقه ازدواج و نامزدی نیز، وجود دارد.

به‌طورمعمول، حلقه نامزدی به‌عنوان یک هدیه از طرف خانواده داماد برای نشان کردن عروس، به وی داده می‌شود و این حلقه بیشتر طبق سلیقه خانواده داماد انتخاب می‌شود. شکل ظاهری حلقه ازدواج نسبت به حلقه نامزدی، ساده‌تر است.

عروس خانم حلقه نامزدی خود را در طی مراسم خواستگاری تا ازدواج در دست چپ خود نگه می‌دارد و بعد از ازدواج، جایگاه این حلقه تغییر می‌کند. حلقه ازدواج نشان پیوند همیشگی بین عروس و داماد است و زوجین اکثر اوقات آن را به دست دارند. به‌طورمعمول هردو حلقه نامزدی و ازدواج از جنس طلا انتخاب می‌شود ولی در مواقعی هم ممکن است جنس حلقه نامزدی از نقره باشد.

حلقه ازدواج در ایران، به شکل‌های مختلف و با استفاده از فلزاتی چون طلا، پلاتین و نقره، ساخته می‌شود.در دوران انسان‌های اولیه که بروز احساسات آدمی همانند دنیای امروزی نبود، نشان دادن عشق زوجین به یکدیگر با زمان حال، بسیار متفاوت بود. در آن زمان‌ها، زوجین نماد عشق و وفاداری خود را با استفاده از ریسمانی از جنس علف و گیاه نشان می‌دادند.

در واقع، ریسمان را به دور گردن و دست‌وپاهای فرد می‌آویختند و با اعلام رضایت فرد به ازدواج، ریسمان را از گردن و پاهای وی جدا می‌کردند. با ثابت شدن وفاداری فرد نسبت به امر ازدواج، ریسمان دست‌ها را نیز، باز می‌کردند. باقی ماندن حلقه‌ای از جنس علف دور انگشت دست، نشان از وفاداری فرد نسبت به ازدواج بود.

با بررسی تاریخچه حلقه ازدواج در هر ملل، این نتیجه حاصل می‌شود که این نماد عشق وفاداری بین زوجین، به شکل‌های مختلف از ریسمان علفی گرفته تا حلقه‌هایی با شکل‌های گوناگون بوده است. از زمان قدیم تا به امروز، حلقه ازدواج از استخوان، عاج و فلز ساخته می‌شده است.

جنس این فلز در گذشته آهن، برنج و مس بوده و در زمان حال با استفاده از طلا، نقره و پلاتین ساخته می‌شود. اگر به ۵۰۰۰ سال قبل برگردیم و آیین ازدواج مصر باستان را بررسی کنیم، درمی‌یابیم که حلقه در زمان مصریان، به شکل سکه‌ای توخالی بوده است. در آن زمان، تنها زنان مصری حلقه به دست داشتند و مردان از این امکان برخوردار نبودند.

در فرهنگ یهود و درست بعد از زمان حضرت موسی، استفاده از حلقه ازدواج رسم شد. یهودیان به‌منزله بیان مالکیت مرد بر زن، از این نماد استفاده می‌کردند. با توجه به مرسوم بودن ازدواج سنتی در آن زمان، هدایای مختلفی از جانب خانواده پسر به خانواده دختر اعطا می‌شد که حلقه ازدواج در میان این هدایا دیده می‌شد.

به‌طورمعمول، حلقه ازدواج در انگشت چهارم دست چپ انداخته می‌شود و دلیل آن‌هم ارتباط مستقیم انگشت چهارم با قلب است. این رسم، اولین بار در بین رومی‌ها دیده شد و باور آن‌ها بر این بود که رگ انگشت چهارم، حکم رگ عشق را دارد.

از آنجا که حلقه ازدواج به‌طور دائم در دست زوجین، قرار دارد بنابراین، لازم است به‌منظور جلوگیری از آسیب دست، حلقه در انگشتی انداخته شود که کمتر از آن استفاده می‌شود. با تمامی این اوصاف، آداب‌ورسومی هم در برخی از کشورها وجود دارد که انگشت حلقه آن‌ها نیز فرق می‌کند.

نمونه‌ای از این تفاوت‌ها به شرح زیر آورده شده است: زنان در قاره اروپا به دو شکل حلقه ازدواج خود را به دست می‌کردند. اشراف‌زاده‌های سلطنتی، رسم داشتند که حلقه ازدواج خود را به دست چپ کنند درحالی‌که برخی دیگر از زنان، دست راست را برای حلقه ازدواج خود انتخاب می‌کردند. در کشور برزیل، مرسوم است که زوجین تا قبل عروسی حلقه رادر دست راست می‌اندازند و با برگزاری مراسم عروسی، انگشت حلقه از دست راست به چپ تغییر می‌کند.

ممکن است با مراجعه به طلافروشی و بررسی حلقه‌های ازدواج، با تنوع بالای انگشتر روبرو شده باشید. بین انگشتر و حلقه، تفاوت‌هایی وجود دارد که باید در زمان خرید به آن توجه کرد. از جمله این تفاوت‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: معمولاً انگشتر طلا نسبت به حلقه وزن بیشتری دارد.

انگشتر طلا نسبت به حلقه، در طرح‌های بسیار متنوع‌تری، ساخته می‌شود. رنگ‌هایی که برای ساخت انگشتر طلا استفاده می‌شود، تنوع بیشتری دارد. طراحی حلقه به شکل ساده، بدون نگین یا حداکثر چند نگین ریز انجام می‌شود ولی انگشتر طلا با ترکیب چندین نگین و سنگ، درشت ساخته می‌شود.

طلای ۱۸ عیار به دلیل استفاد روزانه و مستمر از حلقه ازدواج پیشنهاد مناسبی برای حلقه ازدواج است زیرا طلای ۱۴ و ۱۸ عیار به نسبت طلای ۲۲ عیار از ترکیب با فلزهای مقاوم‌تری ساخته شده‌اند. حلقه ازدواج از جنس پلاتین یا پلاتینیوم به نسبت طلای زرد و سفید مقاومت بالاتری دارد و ماندگارتر است اما در عین حال کمیاب‌تر و گران‌تر نیز می‌باشد. طلای سفید نیز اگر خط یا خشی روی آن بیفتید قابل تعمیر است.

حلقه ای را انتخاب کنید که نه برایتان آنقدر گشاد باشد که از انگشت شما خیلی راحت در آید و نه آنقدر تنگ باشد که خارج کردن آن مشکل باشد. حلقه ازدواج تنگ به مرور زمان تاثیر بدی بر فرم انگشتان شما می‌گذارد. برای انتخاب سایز مناسب حلقه خود ۲ یا ۳ بار سایز انگشتان خود را محاسبه کنید. اگر سایزهای میانی را بدست آوردید، سایز بزرگتر را سفارش دهید زیرا اگر حلقه شما اندکی گشاد باشد می توانید آن را تنگ کنید ولی به دست کردن حلقه تنگ خیلی دشوار است.

در خرید حلقه توصیه می شود نوع تخت و گرد را انتخاب کنید، بعضی از حلقه ها، در طراحی شان زایده های تیزی دارند که در هنگام کار روزمره به این سو و آن سو می گیرند و شما را اذیت کرده و احتمال کنده شدن نگین ها را بالا می برند.